De stad is gebouwd op zeven heuvels (jebels), waarvan koning David 30 eeuwen geleden de Ammonieten verdreef. In die tijd stond de stad bekend als Rabbath-Ammon. Ze ging achtereenvolgens over in de handen van Assyriërs, Babyloniërs, Perzen en Grieken om door de Egyptenaar Ptolemaeus II tot Philadelphia omgedoopt te worden. In 30 v.C. werd de stad heroverd door Herodes en kwam ze onder Romeins gezag. Met de zustersteden Jerash en Gadara (het huidige Um Qais) maakte Amman deel uit van de Decapolis. Uit deze periode dateren trouwens de grote Romeinse monumenten : theater, citadel, tempel.

In 635 viel de stad in handen van de muzelmannen en kreeg ze de naam Ammon. Haar strategische positie (tussen de Middellandse Zee en Indië, naast Egypte en de Zwarte Zee) legde haar geen windeieren. Het paleis van El Quasr, op de heuvel van de Citadel, werd gebouwd onder de Kaliefen van de Omayyaden. Met de overplaatsing van de hoofdstad naar Bagdad onder de Abassieden (750 tot 969) en van Bagdad naar Caïro (onder de Fatimieden van 969 tot 1171) kwam de neergang. Als gevolg van dit toenemende isolement was Amman na verloop van tijd niet meer dan een dorp.

Het was wachten tot het einde van de 19e eeuw vooraleer de stad opnieuw aan belang won. In 1878 zochten Circassiërs en Tsjetsjenen, opgejaagd door de Russische veroveringen in de Kaukasus, een veilig onderkomen in Amman. De herbevolkingspolitiek die tot 1909 werd gevoerd deed handel en rijkdom opnieuw ontluiken. In dit smoezelige en slecht uitgeruste centrum besloot Koning Abdallah in de jaren ’20 de hoofdstad van zijn emiraat Transjordanië te vestigen (de koninklijke familie heeft trouwens nog steeds een verblijf in Amman, nl. op Jebel Hussein). De conflicten in het Midden-Oosten die sinds de jaren ’30 heersen bracht telkens nieuwe vluchtelingen naar de stad. Intussen heeft de stad zich uitgespreid over 17 heuvels.